Leraren zijn vaak meesters in oordelen. Echter, vaak slaan ze de plank mis en laten de kinderen met nare ervaringen achter door bijvoorbeeld een opmerking over 'hoe het hoort' of 'wat waar is'. Ik ben van mening dat leraren/ouders/opvoeders zich in een mal hebben laten drukken door het staatsonderwijs. Hierin moeten leraren het negatieve gedrag van leerlingen herkennen om dat vervolgens recht te breien zodat het kind weer in de groep past. Ennnn doooooorrrrr... Er wordt vaak niet naar de echte behoefte, naar de mens achter het gedrag gekeken en geluisterd. Een oordeel is vaak makkelijker te vellen omdat dit precies is wat de maatschappij verlangt. Beoordelen en veroordelen. Jij een 10. Jij een 1. Tot ziens. Ennnn dooooooooorrrrr... Nou, voor mij niet hoor!
Objectieve observatie
Tijdens mijn serie dramalessen aan de Faculteit Onderwijs & Opvoeding van de HvA startte ik in les 1 met het objectieve observeren tijdens de lessen Lichaamstaal & Presenteren. Als leraar en studentengroep probeerden we onze en andermans lichaamstaal te beschrijven door te zeggen wat je 'ziet' in plaats van wat je 'denkt dat je ziet'. Dit is het verschil tussen observatie en interpretatie. Aan de interpretatie hangt een oordeel. De objectieve observatie is wat het is. Studenten leerden door de eerste les van objectieve observatie om op deze manier feedback te geven op elkaars gedrag en handelen. In de lessen daarna werd de objectieve observatie als basis genomen, ook voor 'wat je zegt' en 'hoe je het zegt'.
Liefdevolle interactie
Hoe het leren nu gaat in de staatsscholen is niet liefdevol. Het beleid is expliciet niet gericht op de talentontwikkeling van het kind via zijn of haar individuele keuzevrijheid. Het is een mal waar je in moet passen en aan moet voldoen, anders hoor je er niet bij. Gelukkig zijn er steeds meer initiatieven die ouders en kinderen kunnen inschakelen om op andere manieren te gaan leren.
In mijn woonplaats Amersfoort zijn nu vier staatsvrije (B3) scholen. Steeds meer individuele initiatieven zullen te vinden zijn via thuisonderwijs verbindingsplekken, ook dankzij mooie organisaties zoals Projecthuis Madiba. Via thuisonderwijs is het veel makkelijker om liefdevolle ervaringen te bieden aan de kinderen, onder andere omdat de ouders erbij betrokken zijn. Wanneer ouders, die hun kind uiteraard het beste kennen, weer eigenaar worden van de leer en werkvormen van onze kinderen dan kunnen we het in gemeenschapswerk veel leuker, makkelijker en vooral ook met meer waarheid en eigenheid van het kind invullen. We zijn zelf eigenaar over ons leven. Wanneer ouders meespelen is de interactie voor een leven lang liefde compleet.
Echt contact
Echt contact zie je in de ogen. Echt-er contact zie je door een bevestiging via de glimlach, een bestendiging van het contact, met een goed gevoel en wederzijds respect tot gevolg. Eventueel gevolgd door een boks of een knuffel. Dit echte contact kan makkelijk ontstaan in een maatschappij waarin iedereen elkaar vertrouwt. De glimlach is hier een essentieel startpunt van. De mondlapjes hebben dit heel duidelijk gemaakt. Volledig uit contact. Dit nooit meer!
Vrije toekomst voor ouders en kinderen
Thuisanderwijs zal wat mij betreft de basis vormen van onze toekomstige samenleving. We mogen onszelf als ondernemers hiervan zien. Ik ben als eerstegraads docent & docentenopleider totaal gedesillusioneerd geraakt in het onderwijs op alle niveau's. Ouders mogen de regie volledig terugnemen. De staat is staatsgevaarlijk. Via staatsvrij kunst en natuuronderwijs laten we de perverse staat verdwijnen. In april ben ik teruggevraagd bij de Universitaire Pabo van Amsterdam om het vak Leerkrachtvaardigheden te geven. Ik ben benieuwd hoe de studenten zullen staan tegenover mijn huidige visie op het onderwijs. Ik ga hen aanraden om thuisonderwijs te ontwikkelen en zo les te gaan geven, en raad ze aan om reguliere scholen te vermijden :). (inmiddels anno maar 2023 ben ik via het college van bestuur ook van de UPvA verwijderd omdat ze er achter kwamen dat ik er zou gaan werken).
Mijn manier van lesgeven en theatermaken
Ik heb altijd educatief theater gemaakt op basis en middelbaar onderwijs, buitenschools en bij allerlei alternatieve (theater)groepen. Hiervoor ben ik ook opgeleid als eerstegraads dramadocent aan de opleiding Theatre & Education, in Utrecht, 2011. Ik heb altijd mijn eigen wegen kunnen kiezen binnen mijn docentschap en theatermaken, omdat ik het geluk had met voldoende werk. Dramadocenten zijn sowieso al sneller een vreemde eend in de bijt, nu ben ik misschien nog wel eigenzinniger dan de meesten. Hopelijk hebben deelnemers en studenten goede herinneringen aan het werken met mij. Ik probeer altijd zoveel mogelijk verantwoordelijkheid voor eigen leren te geven aan studenten, via mijn strakke lesopdrachten en instructies. Met het plezier maken als basis voor een opbouwen van zelfvertrouwen bij studenten, is het theater/drama vak extreem prettig om te geven. Zeker omdat de presentatie-momenten er sowieso ook bijhoren. Hierdoor moeten deelnemers/studenten zichzelf wel laten zien, en krijgen ze snelle en directe feedback op hun gedrag en handelen. We leren via 'doen alsof' en 'directe reflectie'.
Hoe nu verder?
Via theateranderwijs.nl bied ik workshops, cursussen, kunstacties en wijk-en protesttheater (op maat) aan vanuit een holistisch mensbeeld, met vrijheid van expressie. Mijn streven is om met onze kinderen een wereld te scheppen vol schoonheid, vrede, waarheid en vrijheid via kunst- en natuuractiviteiten. Heb je zin om mee te doen aan alternatief onderwijs?
Kom proberen en geef je op via: info@theateranderwijs.nl of bel me voor meer info: 0639197799.
En kom in mijn Telegramgroep: t.me/theateranderwijs
1ste keer gratis kennismaken. De cursussen en lessenseries starten bij 5 aanmeldingen.
Bovenstaande foto is genomen van mijzelf tijdens een manifestatie tegen de overheidsmaatregelen. Dit beeld komt uit deze video .
Onder een promovideo waarbij ik als theaterdocent van het afstudeervak 'Lichaam en Ruimte' derdejaars acteurs van de Chileense Universiteit 'Teatro Imagen' les gaf.
Reactie plaatsen
Reacties