Laat ons ongevaccineerden het doen

Gister dinsdag 18 april 2023 heb ik, Daan, mijn motivatiebrief geschreven voor de vacature Directeur Onderwijs, Onderzoek en Innovatie aan de Hogeschool voor de de Kunsten Utrecht. 

Mijn tijd op de toneelschool op het Janskerkhof aan de opleiding Theatre & Education waarin ik werd opgeleid tot eerstegraads dramadocent heb ik als enorm bevrijdend ervaren. En omdat ik de afgelopen jaren zowel vanuit de kunsten als vanuit het onderwijs een complete deceptie in de inhoud heb ervaren, wil ik nu opnieuw eigenaarschap met impact over het beloop van de toekomst van het onderwijs en de kunsten in Nederland. Met mijn achtergrond als eerstegraads dramadocent en universitair docentenopleider heb ik naar mijn idee een mooi CV, een groeipotentieel en een duidelijk verhaal over waarom ik denk dat ik geschikt ben als leidinggevende in deze grote overheids-organisatie. 

Liever zou ik staatsvrij tewerk blijven gaan, maar daar lukt het mij op dit moment geen geld in te verdienen. Ik heb verschillende scholen helpen opzetten en ben zelf met mijn TheaterAnderwijs.nl mooie dingen aan het maken, wat helaas tot nog toe geen brood op de plank krijgt. Het is een karig bestaan voor autonome docenten en kunstenaars met het afbraakbeleid van de middenklassen van de cultuurwereld dat 13 jaar terug gesloopt werd toen Halbe Zijlstra de botte bijl hanteerde en ik mede daarom mee liep in de Mars der Beschaving van Rotterdam naar Den Haag. De boosheid van toen heeft weinig verholpen, Rutte zit er nog steeds en blijft zijn afbraakbeleid doorvoeren waarin steeds monopolistischer gewerkt wordt. Vanuit de wereldagenda van het WEF en de EU moeten bepaalde thematieken terugkomen die eerder propaganda zijn dan kunst. Er worden ideologische wereldbeelden vanuit diversiteit en inclusie opgetrokken om mensen te bewegen voor hun individuele vrijheid op te komen terwijl deze mensen niet door hebben dat deze ideologieën juist polarisatie in de hand werken, hetgeen de overheid wil, verdeel en heers.

Minder overheidsbemoeienis is wat mij betreft iets wat zou moeten en wat nu niet lukt. Mijzelf verwijderen van de overheid en er tegen schoppen hebben me de afgelopen jaren spiritueel wel geholpen om autonoom door het leven te gaan alleen fysiek (financieel) wil het niet vlotten. De leugens en misleiding die op massaniveau plaatsvinden hebben er bij mij voor gezorgd dat ik het vertrouwen in de overheid kwijt ben. Nu weer met hen moeten samenwerken lijkt dus een vreemde stap, het zal niet makkelijk voor me zijn, mocht ik in deze rol stappen.

Echter moet ik mezelf ook plaatsen op de plek waar ik de meeste invloed uit kan oefenen. Stel dat ik wél gekozen wordt? Stel dat ik wél invloed kan hebben op de inhoud van kunst en onderwijs in de toekomst van dit land? En stel dat ik dit mag doen op de plek waarin ik geschoold ben, in de provincie waarin ik geboren en getogen ben, Utrecht. Hier wil ik mijn hele leven terugkomen, in liefde en dankbaarheid, voor de mooie dingen die me hier hebben gebracht en die hier gaande zijn. De vele festivals, theaters, musea en alle grote en kleine instellingen die bijdragen aan de ontwikkeling van mensen. We zijn geen robots. De kunsten maken van de mensen mensen. We zijn creatoren. Liefst de hele dag aan het dansen en schilderen tegelijk, met een kampvuur en oogstend van de bomen en planten. De scholen mogen veranderen. Ouders mogen volledig zeggenschap krijgen over hun kinderen. Er moet nog heel veel rechtspraak plaatsvinden vanwege de misdaden tegen de mens die in de afgelopen bullshit jaren over ons heen gestort zijn. De kunsten moeten laten zien dat we geen 15-minuten steden willen, geen 1,5 meter afstand (zie je de 6'en? 1+5 is nog steeds de duivelse 6), geen mondlapjes met testen en prikken en wél gerechtigheid voor slachtoffers van (srm-)misbruik in plaats van de dagelijkse omdraaiingen in politiek en media. De overheid moet op het schavot om te bezien wat er van over mag blijven. Ook daar hebben de kunstopleidingen en de kunsten een belangrijk deel over te zeggen, want wij mogen altijd alles zeggen wat we willen. Ik ben een rebel en wat mij betreft zijn kunstenaars enkel kunstenaars als er rebellie in hun kunsten zit.

Ja ik wil in een wereld wonen waarin ik zeggenschap heb. Waarin over grenzen van wat kan en mag gekeken maar vooral ook geoordeeld wordt. Waarin we de overheid kritisch benaderen, waardoor mogelijk zelfs op creatieve wijze voor de juiste rechtspraak gezorgd wordt. Waarin voor elkaar gezorgd wordt. Een wereld waarin het samengedrag niet meer gelinkt wordt aan je aanpassen, maar aan volledig jezelf zijn binnen een diverse mensheid, iedereen uniek en gewaardeerd. In mijn wereld leeft ieder mens zijn talent op inspirerende plekken en wordt iedereen gezien en gehoord. De kinderen ongestoord thuis of op school, hoe zij zelf het beste leren en passend bij wat hun ouders het meest waarderen. Ouders zijn de baas over hun kinderen, niet de overheid.

Minder overheid, minder regels, meer speelsheid schoonheid kennis en geluk. Een groot deel van de kunsten en het onderwijs is stuk. Ik wil bijdragen om de scherven op te pakken en met gouden randjes deze Nederlandse vaas weer vast te plakken. 

Hopelijk krijg ik deze rol, ik weet niet voor hoe lang, het is niet voor de lol. Het is voor het leven. In een steven naar geluk voor iedereen, ben ik, dankbaar en in liefde.

Let's do it.
Daan