Hogescholen in nood, Nederland in nood

Tot maart 2020 was het leerklimaat met studenten van de leraarsopleidingen aan de Hogeschool van Amsterdam naar mijn beleving effectief. Als leraarsopleider kon ik via het vak Drama de koppeling tussen theorie en praktijk goed maken door ons te richten op ons eigen mens-zijn in relatie tot onze leerlingen, elkaar en de leer/werkplek.

Via aparte lessen in 1. Lichaamstaal 2. Boven en Onder-gedrag 3. Tegen en Samen-gedrag 4. Klassenmanagement 5. Gespreksvoering & 6. Leiderschap. We hadden met ons Dramateam een mooi scala aan inhoudelijke en bekrachtigende lessen.
De voltijdopleiding had vier dramalessen, in 4 jaar tijd verdeeld over de eerste twee leerjaren. De deeltijdopleiding ontving zelfs een les minder. Met studenten van de KOP-opleidingen werkten we 6 x 2,5 uur in een versnelde jaaropleiding waarin alle bovenstaande lessen gegeven werden. KOP-studenten maakten lichaamstaal portfolio's, waarvan ik er zo'n 200 beoordeelde. In 2020 was ik bezig met lessenseries in Gespreksvoering en de Wij&Zij-relatie te ontwikkelen voor jaar 3 en 4 van de vol-en deeltijdopleidingen. Helaas zorgde de lockdown ervoor dat dit niet doorging en heb ik mijn biezen moeten pakken.

Online lesgeven kan ik wel, maar wil ik niet
Toen de lockdown in maart 2020 werd aangekondigd, was ik verrast en wist ik niet goed wat ik ervan moest vinden. Wel wist ik dat ik de dramalessen niet online wilde geven, hoewel dat wel van mij verlangd werd door het management team.
Op datzelfde moment was ik al door de Universitaire Pabo van Amsterdam gevraagd een lessenserie te geven in Drama 1 & 2. De hoofddocent had voor mij al bedacht hoe ik dat online kon doen. Daar heb ik, tot mijn spijt, op dat moment aan toegegeven en heb deze lessenserie online gegeven in mei en juni 2020. Het voelde afschuwelijk op die manier afstandelijk en zonder echt contact mijn lessen te geven. Ik heb ervaren dat ik dit echt niet wilde. Ik kon het geleerde niet controleren, miste tijd en aandacht op de werkvloer en moest dus met minder visie een oordeel vellen over het geleerde bij studenten. Het kon en kan eigenlijk gewoonweg niet. 

Hogeschool van Amsterdam verkoopt ziel
Helaas werd het er bij de HvA niet makkelijker op. Mijn coördinerende taken heb ik over moeten dragen, omdat ik geen online lessen wilde ontwikkelen en geven. Vervolgens heb ik van augustus 2020 tot januari 2021 nog 50 uur aan fysieke lessen kunnen geven aan docenten en studenten die dat wél wilden. Daarna ben ik niet meer teruggevraagd.
Waar is de inclusie? Waar is acceptatie van andersdenkenden? Wie bepaalt wat anders-denkend is? Wie bepaalt de norm? De meerderheid? Is diversiteit geen groot goed? Ik dacht dat acceptatie van inclusie, kritisch denken en diversiteit belangrijke waarden waren binnen hogescholen.

Ontslagen door kritiek op beleid
Op middelbare scholen overkwam me hetzelfde: zo werd ik in januari 2021 na drie maanden ontslagen bij Driekansen Ermelo vanwege mijn mening over de corona-aanpak, die nu (maar ook toen al) gezondheidsondermijnend, ineffectief en schadelijk blijkt te zijn*.
Bij het Krommerijn College Utrecht werkte ik vanaf oktober 2021 en was ik op een gegeven moment de enige docent die zonder mondlapje door de school liep, nadat ik twee dagen van school was gestuurd, omdat ik het weigerde te dragen. Vervolgens ben ik na kritiek op het beleid ontslagen. Bij geen enkele werkgever heb ik een ontslagvergoeding gekregen. Bij Krommerijn College Utrecht had ik eigenlijk een contract tot 31 juli, waarbij ik maar tot februari uitbetaald ben.

De toekomst van de Hogescholen hangt aan een zijden draadje
Mijns inziens is er een gebrek aan “Waarheid en Levendigheid” aanwezig op Hogescholen. Improvisatie grootheid Keith Johnstone leerde mij hier al snel dat je altijd het tegenovergestelde moet proberen te doen wat docenten en scholen van je vragen, puur om te kijken of dat ook goed of waar kan zijn. Ik heb dit altijd gedaan en ben er geloof ik niet dommer van geworden.
 
Hoe ga je mensen opleiden tot docent als je deze mensen geen les kan geven?
En wat betekent het als een docent om zijn mening wordt weggestuurd? 

Is er nog hoop?
Ja er is hoop, als we het anders doen. De hoop is er als we alles buiten de overheid om gaan doen. Als we het leren niet meer door hen laten faciliteren. Ouders weten veel beter wat goed is voor hun kinderen dan een leraar of school. Mijn motto als leraar op de HvA was: "thuis is een eerste school. En school is hopelijk als een tweede thuis". Nu heb ik dit tweede thuis de afgelopen jaren niet meer kunnen ervaren. Nergens voelde het goed. Scholen zijn eerder gevangenissen geworden, waar je alleen in mag als je gehoorzaam bent. Ziekmakend en indoctrinerend zijn ze. Helaas ook de basisscholen steeds meer. Sommige Vrije Scholen zijn nog staatsvrij en kunnen beter antroposofisch onderwijs bieden waarin God en de Ziel nog een plek hebben. Helaas zijn ook veel Vrije Scholen al door het systeem gekaapt en zijn ze dus niet vrij meer. We zullen op moeten staan voor de kinderen die in en naar het systeem gevormd worden en die onze toekomst zijn, zodat ze vrij van dit systeem kunnen leven. 

Ik wens een liefdevolle en open samenleving, waarin geen controle en angst heersen, wel vertrouwen, authenticiteit, creativiteit en een brede kijk op gezondheid. Geen one-size-fits-all benadering, wel kinderen die mogen zijn zoals ze zijn. Zo manifesteer ik het. Wij kunnen van hen leren. Ze zijn hier al met al hun wijsheid gekomen, we hoeven ze enkel te volgen, lief te hebben en er op een goede manier voor ze te zijn.

Hoe nu verder?
Het leren kan zo mooi en makkelijk zijn. Laat het dat ook zijn, alsjeblieft. Leef en laten leven.

Bedankt voor het lezen van dit bericht. Je kunt mij verder volgen op mijn website theateranderwijs.nl , en kom mee spelen ❤️

Hartegroet,
Daan

* Meer dan 400 onderzoeken naar het mislukken van de verplichte covid-interventies